Zastosowanie hiperbarii tlenowej w laryngologii

Komórki czuciowe ucha wewnętrznego nie są w pełni zaopatrywane w tlen drogą naczyniową, a uzależnione od wychwytu tlenu z endolimfy drogą dyfuzji. W związku z tym zwiększenie ciśnienia parcjalnego tlenu w endolimfie pod wpływem HBOT może korygować niedobór tlenu w tych komórkach.

Nagła głuchota
Wyniki kontrolowanych badań klinicznych przeprowadzonych u ponad 1100 pacjentów oraz badan retrospektywnych 7280 pacjentów wykazały, że HBOT stosowana po bezskutecznym leczeniu zachowawczym była skuteczna u ponad 50 % pacjentów powodując zmniejszenie utraty słuchu o ponad 20 dB. U około 11 % uzyskano całkowite ustąpienie zaburzeń słuchu. Najlepsze wyniki uzyskiwano włączając leczenie we wczesnej fazie choroby.

Szumy uszne
Wyniki badań retrospektywnych potwierdzają bardzo korzystne działanie lecznicze HBOT w porównaniu z leczeniem zachowawczym. Ocena kliniczna 7766 chorych, u których HBOT wdrożono nie później niż po 3 miesiącach od pojawienia się dolegliwości, wykazały zmniejszenie się nasilenia szumów o 50 % średnio u około 70 % chorych. U około 30 % doszło do całkowitego ustąpienia szumów. W przypadku szumów przewlekłych trwających powyżej 3 miesięcy oraz szumów obustronnych 50 % zmniejszenie nasilenia uzyskano u około 30 % pacjentów po bezskutecznej terapii zachowawczej.
Zabiegom HBOT poddano 69 pacjentów z szumem usznym po wcześniejszym bezskutecznym klasycznym leczeniu infuzyjnym. U 46 pacjentów czas trwania dolegliwości był krótszy niż 3 miesiące, u pozostałych 23 przekraczał 3 miesiące. Zabiegi wykonywano w ciśnieniu 1,5 bar i trwały 60 minut. Po cyklu 10 zabiegów poprawę kliniczną uzyskano u około 50 % pacjentów w obu grupach.

Zapalenie ucha zewnętrznego
Korzystne efekty terapeutyczne obserwuje się również u pacjentów stosujących HBOT w przypadku zapalenia ucha zewnętrznego opornego na antybiotykoterapię, głównie u cukrzyków. Terapia tlenowa powoduje znaczne zmniejszenie nasilenia dolegliwości bólowych oraz wycieku z kanału słuchowego, a także ujemne wyniki posiewów bakteryjnych z okolic zmian chorobowych po 12 dniach terapii HBO. Dodatkowo obserwuje się mniejszą ilość powikłań oraz nawrotów.

Zgodnie z zaleceniami German Society for ENT-Diseases Head and Neck Surgery do leczenia HBOT kwalifikują się poniższe schorzenia narządu słuchu:

• szumy uszne wywołane urazem akustycznym, urazami czaszki, nagłą utrata słuchu oraz chorobą Ménière’a
• utrata słuchu związana z chorobą Ménière’a, uszkodzeniem toksycznym, urazem akustycznym, urazem czaszki i infekcją
• głuchota związana z nagłą utratą słuchu, chorobą Ménière’a, uszkodzeniem toksycznym, urazem akustycznym, uszkodzeniem ślimaka, uszną postacią półpaśca, urazem ciśnieniowym i powikłaniami pooperacyjnymi
• zawroty głowy związane z ostrą utratą czynności obwodowej części błędnika, podrażnieniem i uszkodzeniem ślimaka, chorobą Ménière’a i nagłą utrata słuchu

 

Bibliografia:
Sieroń A, Cieślar G, Kawecki M, Zarys medycyny hiperbarycznej, α–medica press, Bielsko-Biała, 2006.
Lamm K., Lamm H., Arnold W.,Effect of hyperbaric oxygen therapy in comprison to conventional or placebo therapy or no treatment in idiopathic sudden hearing loss, acoustic trauma, noise-induced hearing loss and tinnitus.
KohlerB., Mann W., Hyperbare Sauerstofftherapie bei therapieresistenten Fällen, HNO Heute, 1977, (22), 1102-104